Piotr Michałowski (1800 - 1855) jest postacią, która wykracza poza typowy nurt biografii malarza pierwszej połowy XIX wieku. Malował niejako na boku, na marginesie swojej pracy urzędnika czy gospodarza ziemskiego. Także za życia nie był nadto doceniany, oryginalny styl zauważono dopiero po śmierci artysty.
  Urodził się 2 lipca 1800 roku w Krakowie, w dość zamożnej rodzinie szlacheckiej. Jego ojciec Józef brał udział w powstaniu kościuszkowskim, po którym wycofał się na wieś osiadając w podkrakowskiej wsi Krzysztoporzyce. Pod wpływem rodziców Piotr kształcił się na Uniwersytecie Jagiellońskim, studiując matematykę i mineralogię. Ucząc się w Krakowie tylko na marginesie studiów kształcił się w pracowni Michała Stachowicza. W 1821 roku wyjeżdża do Getyngi, gdzie studiuje historię prawa. PRzeźbywa tam dwa lata, po czym za sprawą ojca przenosi się do Warszawy by pracować jako urzędnik w biurze ministra Lubeckiego.
  Po wybuchu powstania listopadowego powołany zostaje jako generalny dyrektor fabryk broni, zaś po upadku powstania emigruje do Paryża. Jak się wkrótce okazuje ów okres paryski jest najbardziej twórczy w życiu Piotra Michałowskiego. W stolicy Francji wstępuje do pracowni batalisty Charleta, zdobywa sławę, maluje dużo na zamówienie. Mimo zdobywanego rozgłosu, na wieść o chorobie ojca wraca do Polski pod koniec 1835 roku.
  Po śmierci ojca w 1837 roku przenosi się na stałe do Krzysztoporzyc. W swojej sztuce koncentruje się na malowaniu chłopów, Żydów, zwierząt gospodarskich. Z tego okresu pochodzą Seńko, Portret chłopa w kapeluszu, Mężczyzna w birecie. W 1848 roku przyjmuje obowiązki prezesa Rady Administracyjnej Galicji. Na tym stanowisku pracuje do 1853 roku zaniedbując pracę malarza.
  Zmarł w swoim majątku w Krzysztoporzycach i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
  Prace Piotra Michałowskiego doceniono dopiero po śmierci artysty. W 1894 córka artysty pokazała ponad 60 prac ojca na wystawie zorganizowanej we Lwowie. Czasy tej wystawy osadzone już były w nowej stylistyce francuskiego impresjonizmu. Zauważono wówczas w pracach Michałowskiego styl, który dopiero miał nadejść.
  Kraków może poszczycić się wyjątkowo liczną kolekcją obrazów Piotra Michałowskiego. Kolekcja pochodzi z daru córki malarza, Józefy.


Literatura:

• Masłowski Maciej, Piotr Michałowski, Warszawa 1986