Aleksander Gierymski (ur. 1850 w Warszawie – zm. 1901 w Rzymie) młodszy brat Maksymiliana Gierymskiego. Po ukończeniu Gimnazjum Rządowego w Warszawie zapisał się do tamtejszej Klasy Rysunkowej. Warszawska szkoła malarstwa nie mogła dać artyście pelnego przygotowania, po powstaniu styczniowym jej działalność została ograniczona właśnie do nauki rysunku. Dzięki pomocy starszego brata Maksymiliana Aleksander wyjechał do Monachium, gdzie studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. Szybko stał się jednym z najważniejszych przedstawicieli nieformalnej kolonii artystycznej w Monachium (zw. przez Polaków Mnichowem).
  Po ukończeniu studiów w Monachium artysta przeniósł się do Rzymu. Tam, z przerwami przebywał do 1879 roku.
  W 1897 roku artysta przeniósł się do Warszawy. Tam powstały najbardziej znane obrazy Gierymskiego ukazujące sceny z życia Warszawy oraz jej mieszkańców (Powiśle, Żydówka z pomarańczami, Święto trąbek).
  W 1888 roku Gierymski opuszcza Warszawę, podróżuje po Francji i Niemczech.
  W 1893 roku Aleksander Gierymski przyjechał do Krakowa. Idea chłopomaństwa, zainteresowanie wsią, znalazły oddźwięk także w pracach Gierymskiego. Z tego okresu pochodzą widoki Bronowic (wsi będącej uosobieniem wiejskości). W Sukiennicach zobaczyć można 'Dziewczynę z Bronowic' czy 'Chłopa z Bronowic'.
  Pod koniec życia Gierymski ponownie wyjeżdża do Włoch. Powstały wtedy obrazy z Werony, Wenecji, Rzymu. W marcu 1901 roku Aleksander Gierymski umiera w szpitalu dla obłąkanych w Rzymie.