Przemysł szklany w Wenecji skoncetrował się na wyspie Murano, po dzień dzisiejszy rozpoznawanej jako adres najwybitniejszych dzieł mistrzowiskich. Większość dzisiejszych poduktów z Murano jest oznaczona specjalnym certyfikatem stowarzyszenia Vetro Artistico di Murano. Szkło tradycyjnie winno być bez zanieczyszczeń, idealnie przejrzyste i nigdy nie jest malowane, kolor uzyskiwany jest przez barwienie w półpłynnej masie. Rozwój techniki, począwszy od czasów średniowiecznych i wzorów rodem z Bizancjum oraz Persji, nie wyczerpał się, wzornictwo i zakres wykorzystania w XXI wieku sięga po co raz nowe obszary. Wielkie salony wzornictwa czerpią z dorobku weneckich mistrzów, proponując nowe trendy wnętrzarskie: szklane lane wazony, plafony, żyrandole, figurki i patery. Moda ubraniowa także zapatruje się na możliwości gry światłem z wykorzystaniem szkła z Murano - oprócz naturalnie narzucającego się pomysłu na szklaną biżuterię (Pandora i inne) uznano, iż zdobienie torebek, butów (Suzanna Martini), zegarków także stanie się popularne.

  Produkcja miała zapełnić rynki, łaknące nie tylko przedmiotów użytecznych (flasze apteczne, retorty laboratoryjne), ale i luksusowych dla wnętrz (szklane płytki mozaikowe, ozdoby mieszkań, wazony, flakony) oraz nakrycia stołowe (czary, puchary, kielichy).

  Geniusz wykonania szkieł weneckich związany jest z eksperymentem, gdyby nie nienasyceni dążeniem do piękna mistrzowie, nigdy nie powstałyby tak niesamowite efekty. Wykorzystanie lekkiego szkła sodowego formowanego za pomocą szczypiec w kunsztowne kształty nie wystarczało rzemieślnikom.

  Rozpoczęto fazę poszukiwań:

 • wtapianie nici szkliwa białego (technika latticinio),

 • użycie tlenków metali w celu uzyskania koloru (millefiori),

 • wtapianie materiału w celu uzyskania iluzji faktury (szkło niciowe - a reticelli wykonywane udoskonaloną techniką filigranu, w której szklane pręciki, najczęściej koloru mlecznego, przeplatają się, tworząc w ściankach naczynia ukośną siatkę, sieciowe, lodowe, mleczne, agatowe, karneolowe).

  Bardzo szybko okazało się, iż marka szkła weneckiego jest wyjątkowo cenna, pojawiły się więc podróbki. Imitacje, pochodzące z hut na terenie Czech, Niemiec i Francji, są również na bardzo wysokim poziomie.

  Zbiory z kolekcji Książąt Czartoryskich obejmują wyjątkowej urody puchary i miseczki ze szkła weneckiego od form gotyckich. Jedno z naczyń ze szkła mlecznego ma kształt lwa (tak jak symboliczne zwierzę św. Marka patrona Wenecji).


  Literatura:

  Zdzisław Żygulski (jun.) "Zbiory Czartoryskich. Przewodnik", Muzeum Narodowe w Krakowie, Kraków 1968