1   >   2   >   3  


  część 1... Po uzyskaniu stopnia bakalarza Jakub Wujek z polecenia Benedykta Herbesta do biskupa warmińskiego Jana Uchańskiego, który to powierzył młodemu alumnowi nauczanie łaciny, greki i niemieckiego. Na dworze biskupa kształcili się wówczas jego siostrzeńcy Jan i Janusz Woronieccy, bratankowie Jan i Arnold Uchańscy, oraz krewni Rembielińscy, Wyszyńscy, Cebulscy, Głuchowscy, Dzięgielewscy, Zabokrzeccy, Makowscy i inni. Po pewnym czasie biskup złożył Jakubowi Wujkowi propozycję wyjazdu do kolegium jezuickiego do Wiednia w charakterze towarzysza i opiekuna swoich bratanków. Wraz z synami wojewody płockiego Jakub Wujek podjął dwuletni kurs filozoficzny, mieszkając z nimi jako korepetytor w konwikcie wiedeńskim.
W 1564 roku uzyskał dyplom magistra filozofii. Prymas Uchański był bardzo zadowolony z takiego obrotu spraw, obdarzył swego korepetytora prebendą i obiecał wysłanie jako towarzysza swych bratanków na dalsze studia do Włoch. Jednak zachowanie podopiecznych zmusiło Jakuba Wujka do rezygnacji, powrotu do Polski, co nie zmieniło serdecznego stosunku prymasa do jego osoby, wprost przeciwnie, młody magister filozofii otrzymał kanonię łęczycką i propozycję zajęcia się kancelarią prymasowską. Jakub Wujek podjął jednak inną decyzję, poprosił o zwolnienie go z obowiązków i beneficjów i wraz z poselstwem kanonika Stanisława Krasińskiego udał się do Stolicy Apostolskiej, zakon jezuicki nie posiadał wówczas jeszcze nowicjatu w Polsce (pierwsza placówka tego typu zawiązana przez sprowadzonych do Braniewa przez biskupa warmińskiego Stanisława Hozjusza powstała dopiero w 1569).
  Przybycie Jakuba Wujka do Rzymu wypadło na czas żałoby w konwencie, zmarł bowiem generał Jakub Laynez, zarząd przejął po nim Franciszek Borgiasz i to jego poprosił o przyjęcia do nowicjatu. W grudniu 1565 roku Jakub Wujek złożył pierwsze śluby zakonne i przeniósł się do Collegium Romanum na studia teologiczne. Nie zamknął jednak studiów, nie otrzymał święceń kapłańskich, ani doktoratu w Rzymie, zapotrzebowanie na nauczycieli w świeżo powstałych w Polsce kolegiach jezuickich bylo tak ogromne, iż w trybie przyśpieszonym wysłano go do Braniewa. Kolejne etapy kariery naukowej uzyskał już w kraju, otrzymując kolejno stopień magistra sztuk, bakałarza teologii i doktora teologii w 1567 roku w Braniewie.
  Jako nauczyciel w Pułtusku miał zająć się wykładaniem retoryki i katechizmu. Już w tym mieście domknęła się ścieżka święceń, po wieczystych ślubach z Rzymu dzięki staraniom prowincjała jezuitów Wawrzyńca Maggio w 1568 złożył śluby uroczyste i przyjął święcenia kapłańskie. Otrzymał wówczas kazalnicę kolegiaty w Pułtusku, został doradcą rektora Rozdrażewskiego oraz prokuratorem kolegium pułtuskiego. Ogrom pracy spowodował poważną chorobę, podejrzewano nawet suchoty. Nie przeszkodziło mu to jednak w rozwoju naukowym i w grudniu 1570 roku złożył publiczną obronę i egzamin, uzyskując tytuł doktora teologii....część 3