Bronisław Chromy (1925 Leńcze - 2017 Kraków) - jest jednym z najciekawszych rzeźbiarzy Krakowa. Artysta urodził się w niezamożnej rodzinie mieszkającej w Leńczach k. Lanckorony. W ślad za swoim bratem Janem terminował w Artystycznej Odlewni Metali Franciszka Tieslera. Tam zauważony został przez Karola Hukana, za którego protekcją wstąpił na krakowską akademię Sztuk Pięknych (uprzednio uzupełniając edukację w eksternistycznym liceum plastycznym). Na studiach zetknął się m. in. z Xawerym Dunikowskim.
Tuż po ukończeniu studiów Bronisław Chromy zainicjował powstanie Tygla Artystycznego. Członkowie 'Tygla' odgruzowali piwnicę Pałacu Pod Baranami - tak rozpoczęła działalność słynna 'Piwnica pod Baranami'.
W 1958 roku twórca wystawił plenerowy pokaz rzeźb pod nazwą 'Cykl oświęcimski'. Sam artysta nie wyklucza, że ów pokaz zachęcił Józefa Gorzelanego, proboszcza kościoła Arka Pana w dzielnicy Nowa Huta do zaproponowania wykonania krucyfiksu do tegoż kościoła. W życiu artystycznym Bronisław Chromy startował w wielu konkursach. Plonem działalności jest realizacja siedemnastu pomników, trzech drzwi do kościołów (p.w. św. Maksymiliana Marii Kolbego w Tarnowie, św Bartłomieja w Niedarówce, MB Niepokalanej w Nowym Sączu) oraz dwóch znaczących pomników nagrobnych. Poza nimi istnieje kilkaset mniejszych rzeźb plenerowych.
W latach siedemdziesiątych Bronisław Chromy wydzierżawił nieużywaną muszlę koncertową w Parku Decjusza na Woli Justowskiej. Muszla ta, wraz z przylegającym terenem stały się miejscem, na którym artysta wykonał kilkadziesiąt prac, tworząc jedyna w swoim rodzaju galerię autorską na wolnym powietrzu.
Prace Bronisława Chromego w Krakowie i Małopolsce:
• Sowy - pierwotnie dwie sówki znajdujące się na Plantach (mniejsza została skradziona). W 2015 roku odnowiono rzeźbę, uzupełniono o zaginione sówki.
• Trzej grajkowie - rzeźba znajdująca się na Placu Wolnica (1970)
• Smok Wawelski - jedna z najbardziej rozpoznawalnych prac artysty (1972)
• Pomnik psa Dżoka - praca z 2001 roku upamiętniająca pieska, który do śmierci czekał na swojego pana zmarłego na serce.
Literatura:
•Bronisław Chromy, Kamień i marzenie. Autobiografia., Kraków 2005.
