Maksymilian Maria Kolbe (właść. Raymund Kolbe) (1894 Zduńska Wola - 1941 Oświęcim) - postać rzadko kojarzona z Krakowem. Jego młode życie związane było ze środkową Polską (precyzyjnie zaś Rosją, jako że Polska pozostawała pod zaborami. Urodził się w Zduńskiej Woli, najmłodsze lata spędził w Łodzi i Pabianicach.
Czując powołanie do stanu kapłańskiego Rajmund oraz jego brat Franciszek wstąpili do seminarium zakonnego we Lwowie. We Lwowie Raymund przybiera imię zakonne Maksymilian.
Dla Krakowa Maksymilian Maria Kolbe 'otwiera się', acz na krótko w 1912 roku rozpoczynając nauki w u tutejszych franciszkanów. Zauważony jako wybitny student otrzymuje stypendium do Rzymu, kształci się w Międzynarodowym Kolegium Serafickim. W 1914 roku otrzymuje śluby wieczyste i przyjmuje drugie imię Maria. Następnie kontynuuje naukę na Uniwersytecie Gregorianum w Rzymie uzyskując tytuł doktora.
W 1919 roku wrócił do Polski, już niepodleglej, u franciszkanów dawał wykłady dla studentów, przyszłych zakonników. Przebywał w Krakowie, acz z dłuższymi przerwami do 1921 roku. Na tym kończy się działalność Maksymiliana Marii Kolbego w Krakowie. Jego działalność pozakrakowska to rzecz światowego formatu: współudział w założeniu placówki misyjnej w Nagasaki, wcześniej związku duszpasterskiego Rycerzy Niepokalanej, wydawanie czasopisma o tej samej nazwie 'Rycerz Niepokalanej' (także w języku japońskim).
W 1936 roku wrócił do Polski, decyzja okazała się zgubna, trzy lata później wybuchła wojna, Kolbe oraz wielu innych zakonników trafiło do KL Auschwitz, tam został zabity zastrzykiem fenolu w serce. Życie oddał za przeznaczonego na śmierć w trakcie selekcji Franciszka Gajowniczka.
Maksymilian Maria Kolbe został beatyfikowany przez Pawła VI 17 października 1971 roku w Rzymie, kanonizowany przez Jana Pawła II 10 października 1982 roku w Rzymie.
Kraków upamiętnia tą wielką postać ulicą oraz kościołem parafialnym w dzielnicy Mistrzejowice.
