WAWELSCY DARCZYŃCY

      1  > 2  > 3

  poprzednia strona... Kwestią uzupełniania kolekcji wawelskich zajęli się kustosze Oddziałów Dyrekcji Państwowych Zbiorów Sztuki kolejno doktor Marian Morelowski i doktor Stanisław Świerz-Zalewski. Dzięki wszechstronnemu wykształceniu i przygotowaniu oraz czerpaniu z Funduszu Cegiełkowego udało się powiększyć zbiory w zakresie militariów, włoskich majolik i mebli renesansowych. W dwudziestoleciu międzywojennym na zakupy wydatkowano odpowiednik prawie 470 tysięcy franków szwajcarskich (ze względu na hiperinflację oraz zmianę systemu monetarnego w tym czasie kolejno z lecha na złoty, następnie markę polską i powrót do złotego używamy odniesienia do waluty stabilniejszej).

  Głównym "Skarbem" Wawelu stali się jednak jego darczyńcy, którzy utworzyli dzisiejszy trzon zbiorów. Obiekty dobierane specjalnie pod kątem ich dopasowania tematycznie do skarbów wawelskich doposażyli zasób muzealny. Wawel pamięta i powtarza nazwiska wielkich patriotów-ofiarodawców, dzięki którym zbiory prezentują się tak niezwykle. Niektóre, bo tylko 31 nazwisk przedstawiane są do publicznej wiadomości przy wejściu do Komnat Reprezentacyjnych. Ale wspomnienie o wszystkich trwa.

  Początkiem zbiorów stał się, jak już zaznaczaliśmy, dar Jana Matejki w 1882 roku, praca "Hołd Pruski" sprezentowana została jako zalążek przyszłego muzeum. W kolejności chronologicznej na Wawel przybyły jeszcze inne donacje : w 1920 roku od rodziny Potockich z Olszy (spadkobierców Antoniego Potockiego), rok później od Róży z Branickich Tarnowskiej, w 1924 od Henryka Loewenfelda z Chrzanowa przedmioty rzemiosła artystycznego. Kolejne lata to następne dary od krakowianina z Wiednia Szymona Szwarca w 1925 roku Wawel otrzymał min. namioty tureckie i kurdybany, w 1926 od Henryka Mariana Fukiera z Warszawy wyposażenie komnaty, w 1927 Antonina z Suchodolskich i Dawid Abrahamowiczowie z Lwowa sprezentowali meble, zbroje i obrazy. Rok później na Wawel trafiła kolekcja Jerzego Mycielskiego profesora historii sztuki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W tym samym czasie Maria Małgorzata i Franciszek Potoccy z Krakowa ofiarowali XVIII-wieczne łoże i marmurowe popiersie króla Stanisława Augusta z wyposażenia rezydencji Szcześnego Potockiego w Tulczynie. Rok 1931 przyniósł donację wielkiej Fundacji Wawelskiej Leona Pinińskiego (kilkaset obiektów, w szczególności malarstwo włoskie i holenderskie).

  Kolejne lata to czasy darów Karola i Eleonory z Piaseckich Sheldon-Phillips z Paryża, Marii Michałowej Ogińskiej z Poznania, Stanisława Łąckiego z Posadowa (wschodnie siodło i kompletny rząd koński). W 1934 roku do Krakowa dotarła donacja Jakuba Potockiego z Brzeżan oraz rodziny Skirmundów z Mołodowa (XVIII-wieczne kobierce polskie). Następny rok to czas przybycia na Wawel kompletnej zbroi husarskiej z XVII wieku oraz z tego okresu serwisu tureckiego z daru Włodzimierza i Róży z Dzwonkowskich Łukasiewiczów z Lwowa.

  Do wybuchu drugiej wojny światowej Wawel otrzymał jeszcze chorągiew z Orłem Polskim z czasów Augusta III od Dobiesława Kwileckiego, działa z zamku wiśniowieckiego od Zygmunta i Konstantego Platerów z Białaczewa, głowy z Izby Poselskiej (6 sztuk) od Róży Stanisławowej Tarnowskiej, buzdygan Sułkowskich z Rydzyny od Marii Szembekowej z Siemianic oraz obraz Jana Miense Molenaera z daru P. Marmottana. Depozyty złożyły również PAU, Bank Gospodarstwa Krajowego, Solway Kraków, Muzeum Narodowe Kraków, Muzeum im. Mielżyńskich w Poznaniu... ciąg dalszy

  Literatura:

  • Jerzy Szablowski, Zbiory Zamku Królewskiego na Wawelu, Warszawa 1969