Tradycja wiąże powstanie kościoła z osobą księcia Władysława Hermana. Święty Idzi jest patronem małżeństw starających się o dziecko bądź też mających problemy z poczęciem potomków, a jak podaje tradycja, Władysław Herman długo i bezskutecznie starał się o swojego następcę. Kiedy więc narodził się najpierw Zbigniew a potem Bolesław, uznał to za opatrzność boską - jako podziękowanie wybudował w całej Polsce liczne kościoły, wszystkie pod wezwaniem św. Idziego.
  Historycy i archeologowie nie podzielają teorii, jakoby ta świątynia pochodziła z XI wieku, a że pierwsze wzmianki o budowli pochodzą z 1320 roku, czyli z czasów, gdy do sąsiedniego kościoła św. Andrzeja przybyły klaryski, powstały teorie, że to ów kościół św. Andrzeja miał pierwotnie nosić wezwanie św. Idziego. Po sprowadzeniu klarysek miał zostać wybudowany drugi kościół i do niego przenieść najstarsze wezwanie. Ile jest prawdy w tej teorii, pewnie jeszcze długo będą trwać spory, gdyż dzisiejsza budowla ewidentnie nosi rysy budowli gotyckiej, a więc z XIV lub XV wieku.
  Dzisiejszy kościół jest maleńką, skromną budowlą nad którą opiekę kapłańską sprawują dominikanie. Znaczna część wyposażenia również pochodzi z kościoła dominikanów, w tym późnorenesansowy nagrobek św. Jacka Odrowąża. Kiedy więc w kościele dominikanów w latach 1614 - 1627 sprawiano nową kaplicę dla świętego, starsze elementy kaplicy zdemontowano po czym umieszczono je w kościele św. Idziego.
  Przed kościołem, na placu im. ks. Adama Studzińskiego znajduje się krzyż katyński umieszczony tutaj w 1990 z okazji 50-lecia zbrodni katyńskiej. Krzyż jest miejscem obchodów wielu uroczystości partiotycznych, a także wystaw czasowych.

   Literatura:

   Janina Bieniarzówna i Jan Małecki, Dzieje Krakowa t. 3, s. 337, Kraków 1994