Kaplica została ufundowana na początku XV wieku, pierwotnie p.w. Matki Boskiej Śnieżnej. Po zmianie wyposażenia i pojawieniu się ołtarza z obrazem 'Wskrzeszenie Łazarza' modyfikacji uległo również wezwanie oratorium. Polichromię wykonał Jan Januszewski, uczeń Teodora Axentowicza. W scenach ewangelicznych ujęto dom Łazarza oraz wskrzeszenie przez Jezusa Chrystusa. Odnowienia kaplicy dokonano w 1935 roku sumptem inżyniera Tadeusza Polaczek-Korneckiego. Jego też kosztem wstawiono witraż zaprojektowany w 1937 roku przez Jana Januszewskiego. Montaż nastąpił 6 grudnia 1940 roku. Na sklepieniu pojawiają się postacie aniołów z twarzami żony oraz dzieci fundatora odnowienia kaplicy.
  Tadeusz Polaczek-Kornecki został aresztowany w 1942 roku, osadzony w więzieniu na Montelupich, następnie przewieziony do obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau, gdzie zginął. Zawodowo Kornecki był dyrektorem Krakowskiej Miejskiej Kolei Elektrycznej. W trakcie II wojny światowej wystawiał fałszywe zaświadczenia o zatrudnieniu, co prawdopodobnie było podstawą do zaaresztowania i osadzenia w więzieniu na Montelupich.
  Z postacią Tadeusza Polaczek-Korneckiego można się spotkać w Krakowie, ufundował on bowiem witraż w kaplicy pogrzebowej na Cmentarzu Rakowickim oraz witraż w kościele św. Szczepana w Krakowie. W roku 2000 Muzeum Inżynierii Miejskiej przygotowało o nim wystawę monograficzną.