KOŚCIÓŁ BOŻEGO CIAŁA

  Kościół Bożego Ciała budowany był jako kościół parafialny wraz z lokacją Kazimierza w roku 1335. Jego usytuowanie w północno-wschodnim rogu rynku (dzisiejszego Placu Wolnica) odpowiada założeniom lokacji. W wyniku budowy powstał gotycki kościół typu bazylikowego z transeptem i wydłużonym prezbiterium. Od strony zachodniej wybudowana została wieża, druga projektowana, prawdopodobnie wskutek braku środków, nigdy nie została zrealizowana.
  Legenda podaje nieco inną przyczynę zbudowania kościoła:

Któregoś dnia skradziono z kościoła w Krakowie monstrancję z umieszczonym wewnątrz Bożym Ciałem. Kiedy złodzieje zorientowali się, że monstrancja nie jest złota, porzucili ją. Jakiś czas później bawiące się dzieci zobaczyły na łąkach niedaleko Krakowa cudowną jasność. Bojąc się podejść zawołali starszych, a kiedy ci się zbliżyli zobaczyli w trawie skradzione Boże Ciało. Panujący wówczas Kazimierz Wielki zarządził nabożeństwa, a w miejscu znalezienia hostii zbudowanie kościoła p.w. Bożego Ciała.

  W 1405 roku Władysław Jagiełło sprowadził z Kłodzka zakonników ze zgromadzenia kanoników regularnych laterańskich. Ci zakonnicy opiekują się placówką po dzień dzisiejszy. Wnętrze kościoła zaskakuje bogactwem wystroju i jest efektem barokizacji kościoła w XVII i XVIII wieku. Z tego okresu pochodzą ołtarz główny, stalle, ambona oraz liczne obrazy namalowane przez Tomasza Dolabellę.
  Wewnątrz kościoła po lewej stronie od wejścia znajduje się ołtarz z relikwiami św. Stanisława Kaźmierczyka (1433-1489), kanonika laterańskiego posługującego w kościele Bożego Ciała w XV wieku. Obok powieszonych zostało kilkanaście obrazów wotywnych upamiętniających cudowne wstawiennictwo tegoż świętego. Do kościoła przylegają kaplice p.w. Świętej Anny oraz Zwiastowania.
  W lewej nawie bocznej znajduje się ablica upamiętniająca Bartolomeo Berecciego (patrz 'Galeria'), tworcę Kaplicy Zygmuntowskiej na Wawelu. Tablica głosi:

Magistro Bartholomaeo Bereccio Florentino Sigismundi Regis Lapicidae
Quod sacello regio transalpinas inter aedes longe venustissimo aliisque monumentis patriam nobis praeclare ornaverit Poloni Marmoream hanc tabulam piae memoriae gratique animi picnus tria post saecula oblivionis templo ubi testamento sepeliri jussit lublntes posuerunt.
Natus in Valle de Sieve. Poloniam accessus 1517 mortus Cracoviae 1537

(Mistrzowi Bartolomeowi Berecciemu Florentczykowi, budowniczemu króla Zygmunta, który wśród wielu budowli w zaalpejskich stronach, także nam Ojczyznę ozdobił Kaplicą Królewską i innymi dziełami.
Polacy w dowód szacunku i uznania tę marmurową tablicę szlachetnej pamięci i wdzięczności po trzech wiekach zapomnienia w kościele, w którym jak głosi testament polecił się pochować z radością położyli
Urodzony w Valle de Sieve, przybył do Polski 1517 r., zmarł w Krakowie 1537 r.)

  Zważywszy na wezwanie kościoła odpusty odbywają się w czwartki Bożego Ciała. Jest to dobra okazja by pójść na Kazimierz i zobaczyć te uroczystości. Uroczystości mają naturalny charakter, nijak nie zabarwiony działaniem na potrzeby turystyki. Wraz z uroczystościami procesje wędrują ulicami Krakowa-Kazimierza, cztery ołtarze budowane są na ulicach Krakowa, rokrocznie w innych miejscach.