To jedyna w Krakowie synagoga Żydów postępowych maskili. Wybudowana została po roku 1860, czyli 40 lat po wydaniu zgody na osiedlanie się Żydów poza Oppidum Judeorum. Architektem jest zapewne Ignacy Hercok
  Synagoga ta, ze względu na przynależność do nieortodoksyjnego odłamu, posiada wiele cech nie widocznych w innych bożnicach Krakowa. Brakuje tutaj charakterystycznego zagłębienia w posadzce, związanego z Pismem mówiącym: "Z głębokości będę do Ciebie przemawiał, Panie". Przeciwnie, aaron-hakodesz znajduje się na podwyższeniu. Brakuje tu także bimy - ta ustawiana jest tylko na czas modlitw wyznawców ściślej związanych z tradycją. Wreszcie, w synagodze Tempel znajduje się nawa boczna. Z tej nawy, jak i z babińca, kobiety mogły uczestniczyć w modlitwach.
  Ponadto sama nazwa - Tempel (Świątynia) jest nieortodoksyjna, gdyż mianem tym określana jest tylko ta, znajdująca się w Jerozolimie i zniszczona w roku 70-tym przez Rzymian. Po Świątyni w Jerozolimie pozostała jedynie Ściana Płaczu.
  Na uwagę zasługuje aron ha-kodesh wykonany przez Fabiana Hochstima z fundacji Karoliny i Leona Horowitz. W synagodze Tempel znajduje się wizerunek Ozjasza Thona, wieloletniego rabina pełniącego posługę w tejże synagodze. Synagoga może poszczycić się zespołem pięknych witraży wykonanych w warsztacie J. Zajdzikowskiego oraz w Zakładzie Żeleńskich.
  Synagoga Tempel, ze względu na dobrą akustykę, jest miejscem wielu koncertów związanych z muzyką klezmerską. Pod koniec XIX wieku od wschodniej strony dobudowano do synagogi budynek składający się z dwóch mniejszych bocznych i jednej większej, środkowej sali. Sala środkowa pełni funkcję mykwy.

  Literatura:

  Synagoga Postępowa, tzw. Tempel [w:] Katalog Zabytków Sztuki w Polsce, t. IV, cz. IV, Kazimierz i Stradom, Judaica: bóżnice, budowle publiczne i cmentarze, red. Izabella Rejduch-Samkowa i Jan Samek, Warszawa 1995, s. 27-31.