Park przy Placu Emila Serkowskiego tzw. Planty im. Floriana Nowackiego

  Najstarszy park Podgórza został założony w latach 1868-88 na terenie ujścia Wilgi do Wisły, pomiędzy ulicami: Władysława Warneńczyka, Sokolską, Karola Rollego, Jana Długosza na placu Emila Serkowskiego. Nieduży, bo o powierzchni zaledwie 2,74 ha. Wcześniej w tym miejscu rozciągał się Staw Królewski oraz miejska plantacja wikliny.
  Na plantach, które swoje utworzenie zawdzięczają pomysłowi zasłużonego działacza społecznego i jednocześnie burmistrza Podgórza Floriana Nowackiego, znajduje się pomnik Maksymiliana Siła-Nowickiego (profesora Uniwersytetu Jagielońskiego, zoologa, badacza fauny i flory tatrzańskiej, pioniera ochrony przyrody w Polsce, współtwórcy Towarzystwa Tatrzańskiego, założyciela w 1879 Krajowego Towarzystwa Rybackiego w Krakowie).
  W 2008 r. teren parku został przeorganizowany, dodano nasadzeń drzew i krzewów, przygotowano infrastrukturę rekreacyjną, sportową (ławki, plac zabaw dla dzieci, dwa boiska sportowe).

  Nieistniejące perły Podgórza

  Drewniane wille przy ul. Zamoyskiego 80 i 83 przy Rondzie Matecznego, zbudowano ok. 1920 r. gdzieś na terenie Małopolski. Zaprojektował je architekt Józef Gałęzowski, autor poradnika nt. odbudowy polskich miasteczek. W okresie międzywojennym przeniesiono obie budowle pod nadzorem profesora Karola Estreichera (pracownika Uniwersytetu Jagiellońskiego, historyka sztuki) w pobliże uzdrowiska Antoniego Matecznego.
  Właścicielami nieruchomości byli inwestorzy żydowscy, budynki były miejscem zakwaterowania pracowników tartacznych, czy też zatrudnionych w kamieniołomie Bernarda Libana, następnie służyły jako mieszkania komunalne.
  Po szeroko komentowanym, zwłaszcza przez mieszkańców Podgórza, pożarze w 2012 roku rozebrano jedną, a w 2015 roku drugą budowlę. Pracownicy Muzeum Podgórza zdołali jeszcze ocalić część belek z budowy, filary ganku są częścią wystawy głównej „Miasto pod Kopcem Kraka”.
  W 2018 zaprezentowano plan zagospodarowania przestrzennego ze zgodą na zabudowę biurową na działce po nieistniejących już drewnianych domach. Plan biurowca zakłada około 3,4 tys. m kw. powierzchni, cztery kondygnacje i garaż podziemny na 36-38 samochodów.

  Kino Wrzos

  Na działce pod obecnym adresem Zamoyskiego 50 pod koniec XIX wieku działał przytułek prowadzony przez Stowarzyszenie św. Wincentego a Paulo. W latach późniejszych w budynku funkcjonowała biblioteka i czytelnia katolicka. Po zmianach ustrojowych w komunistycznym już kraju władze PRL-u zlikwidowały działalność prokatolicką, gmach przebudowano i do końca 2016 roku działało tu kino "Wrzos". Budynek został zrównany z ziemią, trwają prace budowlane w ramach stworzenia Interdyscyplinarnego Centrum Sztuki. Projekt nowego Interdyscyplinarnego Centrum Sztuki w ramach powstania nowej siedziby Teatru KTO przygotował Aleksander Janicki. Założenie obejmuje powstanie sali teatralnej, galerii, kawiarni, sceny plenerowej, kina pod chmurką, co pozwoli wykorzystać przestrzeń jako teren otwary na wydarzenia kulturalne (wystawy, koncerty, performersy).
  Budynek w formie czarnego kubika ma zachować widok przedwojennej fasady od strony ulicy Zamoyskiego (zgodnie z decyzją inwestora zachowanie oryginalnej fasady nie było możliwe ze względu na jej stan techniczny). Sala na około 200 widzów ma możliwości nowoczesnego realizowania projektów wizualnych przy świetle dziennym, gdyż dach zaprojektowano jak przesłonę w aparacie fotograficznym.
  Teatr KTO realizował swe spektakle bez stałej sceny gościnnie: na ul. Dolnych Młynów (Klub ZetPeTe), w SCKM (przy ul. Wietora), Cricotece, a także w Teatrze Zależnym. Projekt zakładał zamknięcie prac pod koniec 2020 roku, finałem miał być zrealizowany również w ramach planu zabudowy ogród za budynkiem.
  Koszty ok. 22 milionów złotych częściowo pokrył Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego, sponsorem budowy jest również miasto Kraków.