PAŁAC POTOCKICH
  RYNEK GŁÓWNY 20

  Pałac Potockich umieszczony został na pierwotnej działce lokacyjnej (jednej z niewielu zachowanych w obecnym kształcie zabudowy rynku) z nadmetrażem w wymiarze 4 metrów. Na wylocie ul. Brackiej powstała już w okresie lokacji Krakowa pokaźna budowla, przekształcona później na kamienicę o planie litery L. Bunt wójta Alberta i konsekwencje dla ówczesnego niemieckiego patrycjatu spowodowały konfiskatę mienia właściciela przez księcia Władysława Łokietka. Z rąk serwitora królewskiego (koronacja Łokietka w 1320 roku na Wawelu) Wisława kamienica przejdzie jeszcze po wielokroć z rąk do rąk, ulegając rozlicznym przebudowom. W XVI wieku przestanie być posiadłością kupiecką, stając się rezydencją szlachty, magnatów, arystokratów.
  Przebudowy pod nadzorem architekta Ferdynanda Naxa doprowadziły do ustalenia się wyglądu pałacu miejskiego z trójkondygnacyjną formą, zamkniętą klasycystyczną pięcioosiową fasadą z tympanonem. W kartuszu tympanonu odczytać można figurę alegoryczną, w szczycie zaś dwa herby: Prus III i Starykoń. Współczesna adaptacja modernistyczna Ludwika Wojtyczki i Kazimierza Wyczyńskiego została przeprowadzona z wyjątkowym poszanowaniem zastanego charakteru budynku. Do lat 90-tych XX wieku w gmachu mieściła się siedziba zarządu Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, obecnie znajduje się pod tym adresem Goethe-Institut.

  Literatura:

  Waldemar Komorowski, Aldona Sudacka, Rynek Główny w Krakowie, Ossolineum, Wrocław 2008

  Michał Rożek, Przewodnik po zabytkach Krakowa, Wydawnictwo WAM, Kraków 2006