Kapucyni, gałąź zakonu św. Franciszka, przybyli do Krakowa w 1695. Tego samego roku rozpoczęli budowę kościoła i klasztoru tuż za murami miasta. Niecałe dwadzieścia lat później od północnej strony kościoła został zbudowany Domek Loretański wg projektu Kacpra Bażanki.
  Kościół kapucynów jest wyjątkowo skromną budowlą. Zbudowany został jako świątynia jednonawowa z dwiema bocznymi kaplicami po lewej stronie oraz klasztorem od strony prawej. Dziś kaplice zostały połączone przejściem zaś prawa strona kościoła powiększona poprzez wykorzystanie części krużganków klasztornych.
  Ołtarz główny zdobi obraz ukazujący Zwiastowanie Najświętszej Maryi Panny (mal. Pietro Dandini ok. 1701). W zwieńczeniu ołtarza mniejszy, owalny obraz ukazuje św. Józefa z Dzieciątkiem. Wizerunek św. Józefa nie jest przypadkowy, jest on patronem krakowskiej prowincji kapucynów. Po obu stronach ołtarza głównego wiszą dwa malowidła - św. Franciszka i św. Klary. Jest to oczywiste nawiązanie do założycieli zgromadzeń.
  Przy filarach u wejścia do prezbiterium stoją jeszcze dwa ołtarze. Po lewej ołtarz św. Józefa, od prawej ołtarz Niepolakanego Poczęcia NMP.
  Od północnej strony kościoła przylega Domek Loretański. Bryła budowli jest dziełem Kacpra Bażanki, chociaż z wpływami Franciszka Placidiego, który dwadzieścia lat później wyremontował bodowlę po powodzi. Wnętrza ozdobił sztukator Bernard z Lugano. Pokrył on kolumny i ściany stiukami przypominającymi marmur. Bernard z Lugano jest także projektantem ołtarza (wyk. Francesco z Pescio). Ciekawostką jest figura Matki Boskiej Loretańskiej, do 1967 pokryta ludzkimi włosami. W XX wieku dokonano gruntownego remontu, polichromia wnętrza została wykonana przez Jana Bukowskiego.
  Na zewnętrznej stronie Domku, przy ul. Loretańskiej, widnieje płaskorzeźba upamiętniająca poświęcenie pałaszy przez Tadeusza Kościuszkę przed przysięgą na Rynku Krakowskim. Płyta jest dziełem Alfreda Dauna.

  Literatura: