Powstanie kościoła związane jest z fundacją biskupa krakowskiego Zbigniewa Oleśnickiego w roku 1453 oraz silnym poparciem króla Kazimierza Jagiellończyka. Założenie w Krakowie nowego odłamu zakonu reguły św. Franciszka z Asyżu tzw. ścisłej obserwancji zapoczątkowała wizyta w mieście Jana Kapistrana kaznodziei włoskiego (kanonizowanego w 1724). Jego płomienne przemówienia na płycie Rynku Głównego obok kościoła św. Wojciecha zaowocowały falą powołań. Budowę kościoła i klasztoru po śmierci Zbigniewa Oleśnickiego kontynuowali Jan Długosz oraz rycerz Hińcza z Rogowa. Świątynia pierwotnie gotycka ulegała wielu zniszczeniom podczas zawirowań wojennych (potop szwedzki), odbudowano ją w latach 1659-1680, uwzględniając bliskość Wawelu przez zaprojektowanie kopuły pogrążonej z latarnią. Dzięki takiemu rozwiązaniu kościół miał przetrwać bez zniszczeń ewentualy ostrzał prowadzony ze Wzgórza Wawelskiego.
  Do konwentu krakowskiego należało wielu wybitnych zakonników: św. Szymon z Lipnicy (beatyfikowany w roku 1685, kanonizowany przez Benedykta XVI), bł. Władysław z Gielniowa (beatyfikowany w roku 1750), Bernardyn z Żarnowca uznany iluminator i miniaturzysta rękopisów.
  Obecnie kościół reprezentuje styl barokowy, został zbudowany dzięki fundacji Zofii Ługowskiej i Stanisława Witowskiego. Wnętrze i wyposażenie datowanie jest na wiek XVIII, zachowało się kilka elementów wystroju z XVII wieku: ołtarz dedykowany św. Szymonowi z Lipnicy, figura Matki Boskiej Samotrzeć wykonana w warsztacie Wita Stwosza oraz obrazy bernardyńskiego malarza o. Franciszka Lekszyckiego "Ostatnia Wieczerza", "Pierwszy Upadek Pana Jezusa", "Ukrzyżowanie". Na fasadzie zachowane figury świętych Bernarda, Piotra z Alkantary, Szymona z Lipnicy, Antoniego Padewskiego, Franciszka, Jana Kapistrana. Na balkonie umieszczona została figura Matki Bożej Niepokalanej wykonanej przez Parysa Filippiego. Po II wojnie światowej odnowiono kaplicę św. Szymona z Lipnicy i ozdobiono ją witrażem projektu Józefa Mehoffera. Polichromia z połowy XX wieku przypisywana jest Wacławowi Taranczewskiemu. Z klasztorem OO. Bernardynów związany jest pierwszy w Krakowie druk, był to wydany w 1474 kalendarz (drukarz Kasper Straube). Ze względu na swe znaczenie jako domu macierzystego zakonu OO.Bernardynów w Polsce umieszczono tu Archiwum Prowincji i Centralną Bibliotekę Starodruków. Przy kościele i klasztorze działa silna wspólnota Franciszkańskiego Zakonu Świeckich (tercjarzy i tercjarek).

  Do kościoła i klasztoru przylega ogród, niedostępny dla zwiedzających.


  Literatura: