Początki teatru żydowskiego na terenie Krakowa wiążą się z gościnnymi występami grupy Chaima Treitlera. Był to koniec XIX wieku, brak stałej sceny nie pozwalał na szerszy rozwój tego typu przedsięwzięć. Kolejne występy odbywały się ww wnętrzach większych restauracji na ul. Starowiślnej i Stradomiu (lokal Lejba Ebera czy Stradom 11 - hotelu Londyńskim, gdzie od 1849 roku działał ogórdek piwny). Prawdopodobnie do Krakowa przybyła również trupa Abrahama Goldfadena (związanego z ruchem Haskala dramatopisarza i poety).
Początek XX wieku to również zalążek myślenia o prawdziwym, nie gościnnym teatrze. W 1908 r. w ramach działania Stowarzyszenia Budowy Tanich Domów Izraelickich na cudynek teatru przeznaczono pomieszczenia w budynku przy ul. Pustej 7 (obecnie Bocheńska 7). Projektem zajęli się krakowscy architekci: Ferdynand Liebping ( autor realizacji budynków przy ulicy Starowiślnej 32, gmachu Sądu Powiatowego i Urzędu Podatkowego Miasta Podgórza przy ulicy Czarnieckiego 3 w Podgórzu, kamienicy przy ulicy Wielopole 9, Dietla 27, Dietla 25, Stanisława 12, Kordeckiego 3, przebudowy Synagogi Tempel, Syangogi Ahawat Raim na ul. Szpitalnej oraz synagogi w Szpitalu Żydowskim). Większość z wymienionych projektów wykonano we współpracy z Jozue Ignacym Oberlederem).
Teatr rozpoczął działalnośc w 1910 r., główną organizatorką życia kulturalnego jednostki była Anna Bruch-Mezler, do której z dołączył Bernard Hart. Już w 1914 teatr musiał zawiesić działalność, do której powrócił po zakończeniu akcji wojennych. Bocheńska 7 stała się adresem przyjmującym artystów z Warszawy, Łodzi i Wilna. W trzy lata po otwarciu łódzka trupa przedstawiła sztukę Szymona An-skiego "Dybuk", jednak teatr powoli upadał, został z czasem zamieniony w kino.
Powołane dzięki współpracy Mojżesza Kanfera, Abrahama Seinfelda, Fryderyka Freunda, Maurycego Fiszera, Mordechaja Gebirtiga i Bera Horowitza Teater Gezelszaft (jid. Towarzystwo Teatralne) zdołało doprowadzić do utworzenia stałego teatru. Krokewer Jidisz Teater rozpoczął pracę w październiku 1926 roku pod zarządem Jonasza Turkowa. Z teatrem związani byli poeci Mordechaj Gebirtig oraz Ber Horowitz.
13 października 1926 r. odbyła się premiera "Księcia" Altera Kacyzne, w następnym roku wystawiono "Tewje Mleczarza" Szolema Alejchema oraz "Sędziów" Stanisława Wyspiańskiego (tłumaczenie na jidysz opracował Daniel Leibl). Kolejne lata to praca z tekstami Mendele Mojcher Sforima, Ernesta Tollera, Szaloma Asza, Szolema Alejchema, Leonida Andriejewa. Teatr działał do wybuchu drugiej wojny światowej.
Po zakończeniu działań wojennych budynek przejął komediowy Teatr Kolejarza i zajmował pomieszczenia aż do 1986, obecnie na parterze mieści się restauracja, piętra są częścią zabudowy wielorodzinnej.
