Polska Sztuka Stosowana jako ruch odnowy poglądu na sztukę w ogólności wyrósł zarówno na podstawie prądów intelektualnych importowanych, przede wszystkim należałoby przywołać prace Johna Ruskina ("walczmy z brzydotą naszego świata"), jak i rodzimych - Cyprian Kamil Norwid w "Promethidionie", który postulował o wskazywanie na wystawach idei piękna, gdyż obecnie: "Dziś jest to rozdział duszy z ciałem, czyli śmierć".

  Wielka Wystawa Przemysłu Wszystkich Narodów w Pałacu Kryształowym w Londynie w 1851 roku pozostawiła niezatarte piętno, nowi twórcy zajęli się eksperymentem, powstały wzorcowe zakłady rzemieślnicze Williama Morrisa, które podejmowały trud stworzenia przedmiotów o wysokiej estetyce i dbałości o szczegół.

  Na tej samej fali na ziemiach polskich rozwinęła się pod koniec XIX wieku fascynacja Zakopanem i utworzenie przez Stanisława Witkiewicza stylu zakopiańskiego we współpracy z malarzem Wiktorem Gosienickim, rzeźbiarzami Stanisławem Barabaszem i Wojciechem Brzegą. Triumf stylu zakopiańskiego potwierdziła wystawa w Warszawie w 1891, a następnie wystawy krakowskiego Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana. Następnie propagowaniem stylu zajęły się utworzone niezależnie Towarzystwo Sztuka Podhalańska i Stowarzyszenie Kilim (spuścizną w zakresie meblarstwa, tkactwa i haftu zainteresowały się z sukcesem spółdzielnie Cepelia). Towarzystwa Polska Sztuka Stosowana wydawało w okresie 1902-1913 czasopismo: "Wydawnictwo Towarzystwa Polskiej Sztuki Stosowanej" (nr 1-7), a potem "Sztuka Stosowana" (nr 8-17).

  Wydawnictwo zostało opatrzone komentarzem, wyjaśniającym zarówno potrzebę, jak i cel podjętej działalności: "Towarzystwo 'Polska Sztuka Stosowana', zawiązane w Krakowie dnia 8-go Czerwca 1901 roki, ma na celu wprowadzenie odrębnej sztuki do dzisiejszego przemysłu i budownictwa, a chcąc wytworzyć nastrój swojski dla twórców na tem polu, gromadzi objawy sztuki ludowej i zabytków dawnego polskiego przemysłu artystycznego.

  Dla tych, którzy bezpośrednio z prac i zbiorów Towarzystwa korzystać nie mogą, Towarzystwo rozpoczyna zeszytem niniejszym wydawnictwo materyałów artystycznych.

  Zamierzając w przyszłości odtwarzać obok materyałów także pomysły nowe, współczesne, będzie Towarzystwo rozwijało podjętą ideę w miarę środków, nie stawiając sobie z góry żadnych granic ani wymagań ściśle określonych, kierując się natomiast wzrostem sprawy i rozwojem istotnych potrzeb sztuki i przemysłu".

  Zgodnie z powyższą deklaracją prace członków towarzystwa w zakresie grafiki, malarstwa, architektury, projektów przedmiotów użytkowych widniały w czasopiśmie wraz z reprezentantami sztuki ludowej, pozyskiwanej w ramach działania stowarzyszenia.

  Członkami towarzystwa byli: Stanisław Wyspiański (malarz, dekorator, projektant), Kazimierz Brzozowski (lekarz, drukarz, zarządca litografii), Jan Bukowski (ilustrator, malarz, witrażysta), Józef Czajkowski (malarz, architekt, grafik), Ludwik Dąbrowa-Dąbrowski (dekorator, malarz, grafik), Karol Frycz (scenograf, reżyser, grafik), Karol Maszkowski (wiolonczelista, rektor Politechniki Lwowskiej), Antoni Procajłowicz (malarz, grafik), Jan Rembowski (malarz, rzeźbiarz), Kazimierz Sichulski (karykaturzysta, grafik), Karol Tichy (malarz, projektant), Edward Trojanowski (malarz), Henryk Uziembło (projektant, witrażysta). Kierownictwem wydawnictwa zajęli się krytyk sztuki Jerzy Warchałowski oraz Edward Trojanowski.

"Polska Sztuka Stosowana XX wieku" Irena Huml, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa 1978