Ziemie związane z późniejszym rodem Zebrzydowskich nadał rycerzom Radwanitom książę Bolesław Wstydliwy. Radwanici otrzymali od księcia liczne przywileje, dzięki którym mogli zakładaćkolejne wsie i polować w okolicznych lasach. Od nazwy ojcowizny - Zebrzydowic -rycerz Florian przyjął nazwisko, zachowując herb Radwan.
Florian Zebrzydowski herbu Radwan senior rodu Zebrzydowskich był hetmanem polnym koronnym, kasztelanem lubelskim, oświęcimskim, starostą sądeckim i tyszowieckim.
Z małżeństwa z Zofią Dzikówną z Pierśni dochował się dwóch synów: Jana i Mikołaja. Jan zmarł przedwcześnie, pozostawiwszy syna Mikołaja, który wstąpił do zakonu OO. Bernardynów.
Syn Floriana Mikołaj Zebrzydowski herbu Radwan był marszałkiem wielkim koronnym, starosta, a następnie wojewodą krakowskim oraz wojewodą lubelskim, walczył pod Batorym w wojnie z Gdańskiem, związał się ze stronnictwem hetmana Jana Zamoyskiego. W 1602 roku pod wpływem dzieła Christiana Adrichomiusza opisującego Jerozolimę w czasach Chrystusa postanowił ufundować Kalwarię. Dzięki zezwoleniu biskupa krakowskiego Bernarda Maciejowskiego sprowadził do Kalwarii OO. Bernardynów. Po śmierci hetmana Zamoyskiego wzniecił rokosz przeciwko królowi Zygmuntowi III Wazie. Bunt zwany Rokoszem Zebrzydowskiego został stłumiony zbrojnie, król jednak nie odzyskał poparcia w społeczeństwie, szlachta obawiała się ultrakatolickich poglądów króla oraz jego dążenia do stworzenia monarchii absolutystycznej. Rokoszanie zaś, na mocy podpisanych przez króla przed elekcją artykułów henrykowskich (prawa do obywatelskiego nieposłuszeństwa), uniknęli kary. Mikołaj Zebrzydowski po klęsce osiadł w swych dobrach, świadcząc na rzecz swej fundacji.
Z małżeństwa z Dorotą Herburtówną miał czworo dzieci: Annę (wstąpiła do klasztoru Bernardynek św. Agnieszki w Krakowie), Gryzeldę (wstąpiła do klasztoru Karmelitanek bosych w Krakowie), Zofia (primo voto Smogulecka, secundo voto Niemojewska). Pierworodnym synem Mikołaja był Jan.
Jan Zebrzydowski herbu Radwan był miecznikiem koronnym, członkiem Solidacji Marianskiej, działał w Bractwie św. Anny, brał udział w rozmyślaniach na Dróżkach Kalwaryjskich.
Z małżeństwa z Barbarą Lubomirską miał pięcioro dzieci: Zofię (z męża Szyszkowską), Michała (spadkobiercę), Annę (z męża Gołuchowską), Franciszka Floriana, Reginę Anastazję (wstąpiła do zakonu SS. Dominikanek). Po śmierci Barbary Jan ożenił się po raz drugi z Ewą Katarzyną Warszycką, z drugiego małżeństwa nie doczekał się jednak potomstwa.
Michał Zebrzydowski herbu Radwan był wojewodą krakowskim, starostą lanckorońskim, miecznikiem koronnym za panowania Władysława IV Wazy. Brał udział w wojnie kozackiej, następnie walczył z najeźdźcami szwedzkimi.
Z małżeństwa z Marianną Stadnicką ze Żmigroda. Z tego związku urodziły się dwie córki: Annę, która poślubiła Jana Karola Czartoryskiego i wniosła mu we wianie Kalwarię i Helenę (z męża Opalińską).
Wraz śmiercią Michała Zebrzydowskiefo zamknęły się dzieje rodziny Zebrzydowskich.
Kalwaria przeszła we wianie Anny z Zebrzydowskich w ręce Czartoryskich.
Jan Karol Czartoryski był podkomorzym krakowskim, starostą śniatyńskim, lanckorońskim,markowskim, puńskim, bochneńskim i wielickim, a następnie żywieckim. Brał udział w powstaniu przeciwko Szwedom.
Z małżeństwa z Anną Zebrzydowską miał córkę Teklę oraz trzech synów Kazimierza Mikołaja, Samuela i Michała.
Z małżeństwa z wdową po hetmanie Gosiewskim, Magdaleną Konopacką miał córkę Helenę Konstancję Deodatę i synów Antoniego i Józefa.
Józef Czartoryski był księciem na Klewaniu i Żukowie, chorążym wielkim litewskim.
Z małżeństwa z Teresą Denhoffówną miał syna Stanisława Kostkę i córkę Józefę Marię Magdalenę.
Stanisław Kostka Czartoryski był księciem na Korcu, Kalwarii Zebrzydowskiej i Oleksińcu, łowczym wielkim koronnym, kawalerem orderu Orła Białego.
Z małżeństwa z Anną Rybińską miał dwóch synów Józefa Klemensa i Kazimierza.
Józef Klemens Czartoryski był księciem na Korcu i Oleksińcach, stolnikiem litewskim, posłem na Sejm Czteroletni, kawalerem Orderu Orła Białego i orderu św. Stanisława. W Korcu ałożył wytwórnię fajansu i porcelany (porcelana korecka), a po jej spaleniu się utworzył wytórnię pasów kontuszowych (pasy koreckie).
Z małżeństwa z Dorotą Barbarą Jabłonowską miał pięć córek: Marię Antoninę, Kelmentynę, Teresę, Józefiną Marię i Celestynę. Z powodu braku męskiego potomka na Józefie Klemensie zakończyła się korycka gałęź rodu Czartoryskicha.