Jest to malowniczo położona miejscowość nad rzeką Wiercicą. Pierwsze wzmianki o Złotym Potoku pochodzą z drugiej połowy XII wieku, a więc z okresu rozdrobnienia dzielnicowego Polski. Ówczesna wieś leżała na skraju Dzielnicy Senioralnej w niewielkiej odległości od Śląska. Domniemanymi pierwszymi właścicielami Potoku (bo tak wówczas zwała się miejscowość) był ród Odrowążów.
  Mało kto jednak kojarzy Złoty Potok z pierwszymi jej właścicielami, dużo bardziej rozpoznawalni są kolejni właściciele - ród Krasińskich. W 1851 roku majątek zakupił Wincenty Krasinski. Tutaj też, od wiosny do jesieni 1857 roku, przebywał jeden z najsławniejszych poetów doby romantyzmu Zygmunt Krasiński. Drogą koligacji rodzinnych majątek przeszedł w posiadanie rodziny Raczyńskich (córka Zygmunta Krasińskiego - Maria Beatrycze wyszła za mąż za Edwarda Aleksandra Raczyńskiego; z tegoż związku zrodził się Karol Roger, który odziedziczył majątek w Złotym Potoku) Majątek po drugiej wojnie światowej został znacjonalizowany.
  Z rodziną Raczyńskich związany jest pobliski Rezerwat Parkowe. W 1881 roku Edward Aleksander Raczyński zakłada pstrągarnię, gospodarstwo rozwija następnie jego syn Karol Roger, co więcej, Karol Roger ogranicza on wyrąb lasu i przyzwala na ochronę drzewostanu. Ów ponad 100-hektarowy teren staje się zaczątkiem dzisiejszego Rezerwatu Parkowe.
  Będąc w Złotym Potoku można podejść do kościoła. Świątynia, mimo że sięga wiekiem głębokiego średniowiecza, zatraciła swoje cechy stylowe. Wielokrotnie przebudowywana otrzymała swój ostateczny neogotycki wygląd w XIX wieku. W kościele pochowana jest córka Zygmunta Krasinskiego - Elżbieta. Na kościele umieszczono tablicę poświęconą żołnierzom Batalionu Skała poległym w okolicznych lasach w bitwie z Niemcami w 1944 roku.