Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach to miejsce do którego zdążają zarówno pielgrzymi chcący pomodlić się przy cudownym obrazie „Jezu, ufam Tobie” i relikwiami św. Faustyny Kowalskiej, jak i turyści, którzy przy okazji zwiedzania starego Krakowa, ciekawi są obejrzeć to współczesne założenie zakonne.
  Na dzisiejszy wygląd Sanktuarium Bożego Miłosierdzia składają się budynki tworzone w dwóch okresach. Starsza część, pochodząca z końca XIX w. to Kaplica św. Józefa wraz z budynkami klasztoru oraz pomieszczeniami dla ubogich dziewcząt, część nowsza, to monumentalna bazylika oraz wieża widokowa budowana na przełomie XX i XXI wieku.
  Kaplica św. Józefa i klasztor budowane były wg projektu Karola Zaremby w latach 1889 – 1891. Budowniczym był Ignacy Miarczyński, fundatorem zaś Aleksander Lubomirski. Fundator, w roku 1885 ufundował obiekt z przeznaczeniem dla ubogich chłopców (dziś budynek rektoratu Uniwersytetu Ekonomicznego). Kilka lat później został on donatorem analogicznego ośrodka, tym razem stworzonego na potrzeby dziewcząt. Przy zbudowanym ośrodku osadził siostry Magdalenki lepiej znane jako Siostry Bożego Miłosierdzia. Wkrótce teren ten nazwano Józefowem od imienia patrona kaplicy.
  Do spopularyzowania zakonu przyczyniła się siostra Faustyna Kowalska, która do śmierci 5 października 1938 roku pełniła posługę w łagiewnickim klasztorze. Na jej prośbę, jeszcze w Wilnie w roku 1934 Eugeniusz Kazimirowski namalował pierwszy obraz Jezusa Miłosiernego.
Obraz ten nie spodobał się Siostrze, wkrótce jednak Chrystus miał powiedzieć: "Nie w piękności farby ani pędzla jest wielkość tego obrazu, ale w łasce mojej".
  Już po śmierci Faustyny, w 1944 roku krakowski artysta Adolf Hyła namalował obraz Jezusa Miłosiernego. Wkrótce obraz zasłynął łaskami, a jego reprodukcja przyczyniła się do kojarzenia właśnie tego wizerunku z wizją świętej Faustyny. W 1966 roku przeniesiono doczesne szczątki Siostry Faustyny Kowalskiej z cmentarzyka klasztornego i złożono je pod obrazem Jezusa Miłosiernego, rozpoczynając jednocześnie proces informacyjny, a potem beatyfikacyjny Mistyczki.
  W latach II Wojny Światowej w pobliskich Zakładach Sodowych „Solvay” pracował młody Karol Wojtyła. Później już jako biskup, kardynał i papież, rozszerzył ideę kultu Bożego Miłosierdzia i mistycyzm Siostry Faustyny Kowalskiej zawarty w pisanym przez nią „Dzienniczku”.
  Coraz większa rzesza wiernych nawiedzających Sanktuarium skłoniła siostry do rozbudowy obiektu. W 1997 roku Ojciec Święty Jan Paweł II podarował kamień pochodzący z Bazyliki Grobu Bożego w Jerozolimie jako kamień węgielny pod planowaną bazylikę. Do projektu nowej bazyliki zaproszono wybitnego rzeźbiarza i architekta, profesora Witolda Cęckiewicza. Zaprojektował on dwupoziomowy kościół. Dolna część przeznaczona została na kaplice narodowe, górna zaś jako owalną halę mogącą pomieścić do 5000 wiernych. Ideą architekta było stworzenie świątyni na kształt arki zanurzonej w wodnej toni. Dla pogłębienia tej atmosfery Witold Cęckiewicz zaprojektował witraże przypominające morskie fale.
  Przy głównym wejściu do bazyliki znajduje się największy krakowski witraż o pow. 148 m kw. również projektu prof. Witolda Cęckiewicza. Witraż przedstawia wielkie słońce, na którego tarczy widnieje świetlisty krzyż. Poniżej linii horyzontu morska toń, w której odbija się tarcza słońca.
  Uzupełnieniem są pozostałe witraże wyobrażające morską głębię. U dołu przeważa kolor niebieski i granatowy, im wyżej, tym jaśniejsze odcienie błękitu dominują nad kompozycją. Pogłębia to wrażenie przebywania w bezpiecznej arce. Łączna powierzchnia witraży wynosi ponad 300 m kw.
  Ołtarz główny wykonany również wg projektu Witolda Cęckiewicza i przedstawia powykręcane wiatrem gałęzie drzew. Drzewo ma symbolizowaæ życie ludzkie targane trudnościami i problemami. W środkowej części nad tabernakulum znajduje się kopia obrazu Jezusa Miłosiernego namalowana przez Jana Chrząszcza.
  Poniżej głównej świątyni znajduje się pięć kaplic, zwanych kaplicami narodowymi. Są to:

  Kaplica Włoska - p.w. św. siostry Faustyny Kowalskiej, nazwa nawiązuje do fundatora - Episkopatu Włoch. Wystrój jest dość ubogi, w ołtarzu znajduje się obraz św. Faustyny Kowalskiej trzymającej 'Dzienniczek'. Jest to obraz malowany przez Jana Chrząszcza. Nastawa ołtarza nawiązuje do tegoż 'Dzienniczka' i wyobraża otwartą księgę. Kaplica została poświęcona 27 sierpnia 2005 przez przewodniczącego Konferencji Episkopatu Włoch kardynała Camillo Ruini. Data poświęcenia kaplicy jest jednocześnie setną rocznicą chrztu Heleny Kowalskiej (św. Faustyny)

  Kaplica Niemiecka - p.w. Świętego Krzyża, kaplica jest darem Episkopatu niemieckiego. Została poświęcona przez kardynała Kolonii Joachima Meisnera oraz kardynała Franciszka Macharskiego 31 lipca 2011 roku. Poświęcenie kaplicy przez kardynała Kolonii związane jest ze świętą Edytą Stein (w życiu zakonnym Teresa Benedykta od Krzyża), która w Kolonii wstąpiła do zakonu karmelitanek bosych.

  Kaplica Węgierska - p.w. Świętych Obcowania (Communio Sanctorum) jest darem Episkopatu Węgier. W kaplicy znajduje się mozaika wykonana przez Laslo i Nadię Puskas. Poświęcenie kaplicy odbyło się 9 października 2004 roku i zostało dokonane przez kard. Pétera Erdö oraz Franciszka Macharskiego.

  Kaplica Słowacka - p.w. Matki Boskiej Bolesnej. Kaplica została konsekrowana przez przewodniczącego Episkopatu Słowacji biskupa Franciszka Tondrę oraz arcybiskupa kościoła grekokatolickiego w Preszowie władykę Jana Babjaka 19 kwietnia 2008 roku. Konsekracja połączona była z organizacją Narodowej Pielgrzymki Słowaków. Wystrój nawiązuje do wezwania, ukazanych jest siedem Boleści Maryki. Ponadto na ścianach widnieje tekst Magnificat w językach starocerkiewnosłowiańskim, łacińskim, greckim i hebrajskim.

  Kaplica Ukraińska - p.w. św. Andrzeja Apostoła jest kaplicą grekokatolicką. Fundatorem kaplicy jest archipatria przemysko-warszawska. Wewnątrz znajduje się polichromia i ikonostas Lubomira Medvyda. Kaplicę poświęcił abp kijowsko-halicki Lubomir Huzar dn. 24 czerwca 2007 r. ... więcej

  Nieodłącznym elementem bazyliki jest wieża widokowa przypominająca maszt płynącego statku. Wieża wznosi się na wysokość 76,18 metrów. Zwieńczona jest krzyżem, u którego podstawy znajduje się hermetycznie zamknięta kula, a w niej puszka z dokumentami i „Dzienniczkiem” św. Siostry Faustyny Kowalskiej. Na wieżę dostać się można windą lub pokonując 315 schodów, a z wysokości 42 metrów można podziwiać wspaniałą panoramę Krakowa.

  Chcąc pełniej poznać ubogie życie siostry Faustyny można podejść do specjalnie zaaranżowanej celi. Aranżacja możliwie wierniej oddaje surowość życia Mistyczki.


  Literatura:

  Faustyna Kowalska, Dzienniczek, Kraków 2001

  Kalendarium:

• 1818 powstanie Zgromadzenia Sióstr Bożego Miłosierdzia w Laval we Francji założone przez Teresę Rondeau
• 1862 Założenie Zgromadzenia w Warszawie przez Ewę Potocką (siostrę Teresę)
• 1889 wykup gruntów przez Aleksandra Lubomirskiego z przeznaczeniem na zakład dla moralnie zaniedbanych dziewcząt, kaplicę św. Józefa i klasztor Sióstr Bożego Miłosierdzia
• 1892 poświęcenie pierwszych budowli
• 1893 powołanie nowicjatu Sióstr Bożego Miłosierdzia
• 5 października 1938 śmierć Siostry Faustyny Kowalskiej
• 1944 umieszczenie obrazu Adolfa Hyły
• 1962 odebranie Siostrom Ośrodka Wychowawczego przez państwo
• 1966 przeniesienie szczątek doczesnych Służebnicy Bożej Siostry Faustyny
• 1968 wpisanie kaplicy św. Józefa na listę sanktuariów diecezji krakowskiej przez kardynała Karola Wojtyłę
• 1989 zwrot Młodzieżowego Ośrodka Wychowawczego Siostrom Bożego Miłosierdzia
• 1992 kardynał Franciszek Macharski wydaje dekret nadający budynkom status Sanktuarium Bożego Miłosierdzia
• 18 kwietnia 1993 beatyfikacja Siostry Faustyny Kowalskiej na Placu Śiętego Piotra w Rzymie
• 30 kwietnia 2000 kanonizacja Siostry Faustyny Kowalskiej na Placu Świętego Piotra w Rzymie
• 17 sierpnia 2002 poświęcenie Bazyliki Bożego Miłosierdzia przez Jana Pawła II
• 2 stycznia 2006 powołanie Centrum Jana Pawła II „Nie lękajcie się!” przez kardynała Stanisława Dziwisza
• 26 maja 2006 spotkanie Benedykta XVI z chorymi w Sanktuarium