OJCOWSKI PARK NARODOWY
  WIEŚ OJCÓW



  Ojców jest niewielką wioską liczącą ok. 100 mieszkańców i graniczącą z → miastem Skała oraz wsiami Prądnik Korzkiewski i Wola Kalinowska. Nazwa, jak głosi legenda, została nadana przez Kazimierza Wielkiego, który w ten sposób upamętnił swojego ojca Władysława Łokietka ukrywającego się przed Czechami w jednej z pobliskich jaskiń.
  Wyjątkowy urok miejscowości nadaje położenie w wapiennej dolinie rzeki Prądnik. Wartko płynąca rzeka wypłukała miękkie wapienie, pozostały zaś liczne ostańce zbudowane z twardszej skały (wapienia skalistego) oraz łatwo dostępna Jaskinia Krowia. Większość z tych malowniczych form jeszcze w XIX wieku otrzymała swoje nazwy: 'Igła Deotymy', 'Brama Krakowska', ''Rękawica', ' Jonaszówka'.
  Również człowiek odcisnął tutaj swój ślad - na jednym ze wzniesień powstał zamek, tzw. → Zamek Kazimierzowski, poniżej zamku zaś kompleks budynków służących kuracjuszom do leczniczych kąpieli. Znaczenia, jako miejscowość uzdrowiskowa, nabrał Ojców w połowie XIX wieku. Dla mieszkańców Mazowsza, dodzielonych od Karpat granicą zaborów rosyjskiego i austriackiego, była to namiastka górskiego krajobrazu. Dodatkowo, nasyconą wapieniem wodę z Prądnika uznano za leczniczą. Tak więc powstały łaźnie (dziś Dom pod Łokietkiem służący jako → Muzeum Przyrodnicze im. Władysława Szafera) oraz hotel (dziś Dom pod Kazimierzem) Tuż przy łaźni powstał niewielki staw a nieco dalej, w przysiułku Zazamcze, sztuczne jezioro Goplana oraz → Kaplica na Wodzie. Zabudowa uzdrowiska wykonana została w stylu szwajcarskim, i chociaż ze Szwajcarią Ojców ma niewiele wspólnego, to właśnie ów styl uznano za najbardziej idylliczny i odpowiadający potrzebom kuracjuszy.

   Literatura:

   Partyka Józef, Ojcowski Park Narodowy, Warszawa 1979

   Zinkow Julian, Zespół jurajskich parków krajobrazowych. Ojcowski Park Narodowy, t.2, Warszawa 1990