Jeden z najciekawszych obrazów Leona Wyczółkowskiego malowany w roku 1892 i niewątpliwie inspirowany francuskim impresjonizmem i szkołą barbizończyków. Powstał on w Stawiszczach niedaleko Białej Cerkwi w majątku hrabiego Władysława Branickiego. Akcja rozgrywa się o wschodzie słońca, fioletowa ziemia przechodzi w brudną czerwień oraz odcienie żółci. Artysta zastosował metodę melanżu optycznego polegającą na nie mieszaniu kolorów oraz unikania bieli i czerni. Z bliska obraz przedstawia serię plam, które przy oddaleniu widza układają się w ciekawą kompozycję.
  Obraz ten pokazany został po raz pierwszy w Salonie Krywulta w Warszawie w 1893 roku podtrzymał toczącą się już burzliwą dyskusję nad nowymi formami ekspresji w sztuce. Dziś uważany jest za jeden z najlepszych obrazów Wyczółkowskiego. Galeria w Sukiennicach otrzymała dzieło od kolekcjonera Feliksa Jasieńskiego.